Nerede kalmıştık?
Sevgi'yle ilgili bilmeniz gereken bir şey varsa, uyum konusunda bir bukalemunla yarışacak kadar iyi olmasıdır.
Arkadaşlığımızı bir bakıma ona borçluyuz.Zira herkesçe biliniyor ki ben uyumsuz,paranoyak,yer yer depresif ve fazlasıyla nevrotikken kendimle barışığım da. Çünkü bir süre sonra kendimi değiştiremiyor olduğumu ve bu sebepten başkalarının yanında kendimle ilgili üzülmemem gerektiğine karar verdim ve ruh halimi değiştiren o kelimeleri söyledim;
-ben böyleyim!...
Size yanlış izlenim vermek istemem sevgili okur çünkü 9'uncu sınıfta tanıştığım o kızın varlığını kendime yakın tutmuş ve sevmeye başlamışken hayatımı değiştiren o iki kelime yüzünden diğer yıllar boyunca okulda görmedim bile...Diğer açıdan ben okulda görünmez olmayı başarabilmiştim demeliyim sanırım.
Buna rağmen Sevgi iyi idare etti, bir gün hepsine sırt dönmüş görmezden geliyorken başka bir gün komik bulduğum bir anımı paylaşmak için yanına oturuyordum.Bundan cesaret alan Sevgi kollarını bana açmış geliyorken, ne yapmaya çalıştığını anlamaya bile zahmet etmeden yanından geçip gidiyordum.Yine de Sevgi hiçbir zaman bana bunu geri ödemedi,evet onunda kendince taktikleri vardı, evet bunları adım gibi biliyor ve evet kendi kendimeyken bile yüksek sesle anmayıp farketmemiş gibi yapıyordum lakin onunda kendini rahatlatmaya ihtiyacı olduğunu biliyor ve buna izin veriyordum.Çünkü o "ben böyleyim"lerin içinde ne kadar pislik gibi davransam ve ne kadar uzak dursam da "onu cidden seviyorum" gerçeği de vardı.Ve biliyorsunuz paranoyak oluşumu da hesaba katarsak bunları tamamen uyduruyor da olabilirim.
Bu sadece sevdiğim insanları sıkça rüyamda görmenin verdiği huzurla yazılmış bir "şey". Umarım sonuna bile gelmeden ilk satırda okumayı bırakmışsınızdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder