Elimde daima bir kibrit tutuyor gibiyim. Hiç sönmeyen bir kibrit. Başkalarıyla kurduğumuz ilişkiler sıkıcılaştığında, zayıflaştığında, her şeyi arkama itip üzerine kibrit atıyorum. Yeni bir kibrit çakıyorum. Başladığım her ilişkiye/iletişime bir gün bitmesi umuduyla girişiyorum. Biten her iletişim sahnesini iki kolumu açıp arkamda dertop ediyorum. Ellerimle göremeyeceğim yere topladığım rahatsızlık yığınını, hemde hiç düşünmeden ateşe veriyorum.
Elimde her zaman hazır bir kibrit var.
İçimde her zaman yerle bir etme isteği,taş üstünde taş, omuz üstünde baş bırakmama arzusu kor gibi... Her şey alevimden nasiplenmek zorunda.
Kendi hikayemde Alice benim, harikalar diyarından ayrılalı çok olmuş, başka herkese deli görünen Alice'im.
