Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 oda var.
Kafanın içinde tanışıklığınız sadece isimlerini biliyor olmandan ibaret olan insanlar, bir vincin altında ezilmeyi bekliyorlar. Her saniye biri... Domates gibi ezilip,patlıyor,yok oluyor.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odadan bazılarına yerleşmiş bir kaç ruh var.
Hayatlarını düzenliyor, hayatlarını doğru sıraya sokuyor, hayatlarını mutlu bir tiyatro oyunu sahnesine çeviriyorsun.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş ruhlardan bazıları oyunu değiştirmek istiyor. Oyun çirkinleşiyor. Durum komedisinden hallice, kara mizah yüklü, seviyesiz çirkin bir gösteriye dönüşüyor.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş, oyunlarını bozan ruhlara acıyorsun. Oyun basitleşiyor. Dram yüklü sahnelerden bezip, tüm oyunu yakmaya çalışıyorsun. Bazıları çok da güzel yanıyor.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş,oyunlarını bozan bazı ruhlar daha parlak, daha değerli, oyunları kuşe kağıda basılı. Yakmaya kıyamıyorsun. Oyunun harcanmasını izlemek istemiyorsun.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş,oyunlarını bozan daha parlak ruhların metinlerini masa çekmecesine kilitliyorsun.
Başarısız olduğun her oyunun acısını çekiyorsun. Çok nadir, hiç olmayacak kadar nadir, bağırıyorsun.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odada yankılanıyor sesin. Boğazın acıyor. En son çocukken boğazını çatlatarak ağlamış olmalısın.
Kafanın dışında ortak kullanım banyolu 2 odalı evinde karnını tutarak bağırıyorsun. Kapı çalıyor, komşularını meraklandırmışsın. Komşularına tanrıça olmadığını söyleyemiyorsun. Komşularının adını bile bilmiyorsun. Kapıyı kapatır kapatmaz bağırmaya tekrar başlıyorsun. Artık onlar da biliyor.
Kafasının içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odada yerleştirmeye çalıştığın ruhlarınla kusurlu bir varlık olduğunu görüyorlar. Acın kimsenin umrunda olmuyor. Gözle görülen tek şey deliliğin.
Kafanın içinde tanışıklığınız sadece isimlerini biliyor olmandan ibaret olan insanlar, bir vincin altında ezilmeyi bekliyorlar. Her saniye biri... Domates gibi ezilip,patlıyor,yok oluyor.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odadan bazılarına yerleşmiş bir kaç ruh var.
Hayatlarını düzenliyor, hayatlarını doğru sıraya sokuyor, hayatlarını mutlu bir tiyatro oyunu sahnesine çeviriyorsun.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş ruhlardan bazıları oyunu değiştirmek istiyor. Oyun çirkinleşiyor. Durum komedisinden hallice, kara mizah yüklü, seviyesiz çirkin bir gösteriye dönüşüyor.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş, oyunlarını bozan ruhlara acıyorsun. Oyun basitleşiyor. Dram yüklü sahnelerden bezip, tüm oyunu yakmaya çalışıyorsun. Bazıları çok da güzel yanıyor.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş,oyunlarını bozan bazı ruhlar daha parlak, daha değerli, oyunları kuşe kağıda basılı. Yakmaya kıyamıyorsun. Oyunun harcanmasını izlemek istemiyorsun.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odaya yerleşmiş,oyunlarını bozan daha parlak ruhların metinlerini masa çekmecesine kilitliyorsun.
Başarısız olduğun her oyunun acısını çekiyorsun. Çok nadir, hiç olmayacak kadar nadir, bağırıyorsun.
Kafanın içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odada yankılanıyor sesin. Boğazın acıyor. En son çocukken boğazını çatlatarak ağlamış olmalısın.
Kafanın dışında ortak kullanım banyolu 2 odalı evinde karnını tutarak bağırıyorsun. Kapı çalıyor, komşularını meraklandırmışsın. Komşularına tanrıça olmadığını söyleyemiyorsun. Komşularının adını bile bilmiyorsun. Kapıyı kapatır kapatmaz bağırmaya tekrar başlıyorsun. Artık onlar da biliyor.
Kafasının içinde her biri ebeveyn banyolu 440 odada yerleştirmeye çalıştığın ruhlarınla kusurlu bir varlık olduğunu görüyorlar. Acın kimsenin umrunda olmuyor. Gözle görülen tek şey deliliğin.
Hmmm..
YanıtlaSil